“Als je de hele tijd onrustig bent, maar niet weet waarom, probeer dan eens je spullen op te ruimen” – Marie Kondo

Sinds ik het boek “Opgeruimd” van Marie Kondo heb gelezen zie ik het niet meer als een noodzakelijk kwaad, maar een leuke noodzakelijkheid om goed voor mezelf te zorgen.

Van de week heb ik weer eens een ritje gemaakt naar de stort. Ofwel ‘de milieustraat’ zoals dat tegenwoordig zo mooi heet, want een belangrijk doel is dat afval gescheiden en hergebruikt of recycled wordt. Sinds een aantal jaren kom ik daar regelmatig. Ik heb toen namelijk ontdekt wat opruimen echt betekent en vooral ook hoe fijn het is om spullen weg te doen die me niet meer dienen of blij maken. Na elk ritje naar de stort en de kringloop voel ik me een beetje lichter. Het zorgt er voor dat ik meer ruimte in m’n huis heb en dat geeft me meer overzicht. Bovendien vind ik  het steeds makkelijker worden om spullen weg te doen. Zelfs m’n boekenkast is een heel stuk leger.

Als ik naar de stort ben geweest ontstaat er nieuwe ruimte om verder op te ruimen. Dingen die ik pas zie als er weer een laagje weg is.

“Je zou kunnen zeggen dat opruimen de geest ordent, terwijl schoonmaken de geest zuivert.”

Nu ik weet wat opruimen met me doet is het een soort hobby geworden. Als ik even niks anders weet te verzinnen dat me inspireert, dan ga ik iets opruimen. Als ik me na een werkdag wat lusteloos voel, ga ik opruimen of met een doekje door het huis. Ik knap er telkens van op.

Ooit was ik behoorlijk vasthoudend aan alles. Vooral boeken en spullen met emotionele of herinneringswaarde. Ik deed bijna niks weg, omdat ik het gevoel had dat ik dan een stukje van m’n leven weg deed. Nu is het anders. Hoe meer ik weg doe, hoe minder moeite ik heb met de volgende laag spullen met herinneringen. En niks moet weg. Als ik er nog blij van wordt, of als ik het gewoon nog niet kan loslaten, dan houd ik het.

“Van alleen maar wegdoen word je niet blij. Het gaat immers niet om wat je wegdoet, maar om dat wat je houdt. Dáár word je blij van.”

In de zomervakantie heb ik ook een en ander opgeruimd. Geen grote klussen,  vooral weer wat geordend in m’n kledingkast en tuin. Kijken wat er weg mag en waar ik nu blij van wordt.  Een paar fijne nieuwe dingen aangeschaft, zoals plantjes, wat kleding en wat dingen in huis die mijn leven aangenamer maken. Dit geeft ook ruimte om weer afscheid te nemen van andere spullen. Het gaat erom wat er nu het beste bij me past.

En het gaat maar door. Want elke keer dat ik bijvoorbeeld een nieuw kledingstuk koop, betekent dit nu dat ik hiermee een andere broek, trui, of jurk vervang. Dus kan er weer iets weg. In m’n brievenbus lag een zak waar ik kleding in kan doen voor een goed doel. Voor mij een reden om weer even met een kritische blik door m’n kledingkast te gaan. De zak is alweer half vol. Deze week creëer ik weer wat meer ruimte voor mezelf. En ik hoef er niet eens voor naar de stort, want ze halen de zak gewoon op bij mijn voordeur. Als ik de zak buiten zet stel ik me voor dat andere mensen veel plezier hebben van de kleding die bij mij ongebruikt in de kast bleef liggen.

“ De grootste verandering die plaatsvindt door opruimen is dat je jezelf leert waarderen.
Als je opruimt win je aan zelfvertrouwen.
Je begint te geloven in de toekomst.
De dingen verlopen soepeler.
Je ontmoet een ander soort mensen.
Er gebeuren onverwachte, positieve dingen.
Er komt meer en meer verandering.
En je gaat echt genieten van het leven.”

Volgens Marie Kondo is het ook nog eens zo dat als je verschrikkelijk slecht bent in opruimen je de grootste verandering gaat beleven. Ik ben daar een bewijs van. Mijn leven is er een stuk lichter en rustiger door geworden.