Een van de moeilijkste lessen én tegelijkertijd de belangrijkste les die ik met vallen en opstaan heb geleerd door m’n burn-out is om beter te luisteren naar m’n lichaam. Vooral m’n gevoel in m’n hoofd.

Soms voel ik weer even dat gevoel in m’n hoofd dat ik ook had toen ik op therapeutische basis weer begon met een paar uur werken per dag. Het is lang zo erg niet als destijds. Een veel lichter signaal. Waarschijnlijk het signaal dat ik destijds nog negeerde. Ik merk dat ik niet meer scherp ben, het voelt een beetje wazig. M’n hoofd wordt voller. Ik merk dat er niet meer veel bij kan.

In eerste instantie ben ik geneigd nog even door te zetten. Nog even doorwerken. De volgende trein naar huis gaat over een half uur. Misschien kan ik dit in dat halve uur nog net even afronden. Even….

Luisteren naar m’n lichaam

En dan realiseer ik me dat ik eigenlijk al net een beetje over m’n grens ben gegaan. Niet zo erg als ik destijds deed. Het valt nog te redden. Als ik nu naar huis ga en denk ‘morgen is er weer een dag’, kan ik nog genieten van m’n avond zonder dat al mijn inspiratie en energie weg is om een gezonde maaltijd te koken. Om dingen te doen waar ik energie van krijg. Om me ’s avonds nog met andere dingen bezig te houden dan met werk. 

En dat motiveert me nu om de boel de boel te laten en te stoppen met het werk dat ik nog ‘even’ hoopte af te maken.

Werk is eigenlijk nooit klaar. Er zijn altijd nog wel mensen die een antwoord op een mail van je te goed hebben. Er zijn altijd deadlines in het vooruitschiet. Maar voor vandaag is het gewoon even genoeg.

Ja, die knop om zetten en gewoon stoppen, was lange tijd nog niet mijn sterkste kant. Luisteren naar m’n lichaam was een eerste stap. Maar echt geloven dat dat oké was, heeft wel wat langer geduurd. Al stopte ik op tijd, ik kon daarna nog steeds malen over wat ik niet voor elkaar had gekregen en wat er daardoor allemaal mis zou kunnen gaan. Of wat anderen daar voor een oordeel over zouden hebben. Dan was m’n avond nog steeds niet relaxed en had ik er soms slapeloze nachten van.

Grenzen stellen is oké

Het grappige is dat er eigenlijk nooit iets ergs is gebeurd sinds ik stop met dingen als ik m’n grens voel. Als ik iets niet af heb of minder goed voorbereid ben voor een vergadering. Ik ben er alleen maar op vooruit gegaan! Ik vertrouw meer op mezelf i.p.v. op m’n kennis. Een nachtje over iets slapen geeft me meestal weer een ander, betere invalshoek, waardoor ik iets vervolgens veel makkelijker en sneller afkrijg. En ik weet nu dat andere mensen niet de hele tijd bezig zijn met wachten op mijn werk. Zij hebben hun eigen beslommeringen en zijn vooral daar mee bezig. En het allerbeste van op tijd stoppen en de boel de boel kunnen laten is dat ik mezelf niet meer zo uit put. Dan zie ik weer m’n bredere horizon en ik functioneer een stuk beter.

Heb jij regelmatig dat je je grens niet op tijd voelt, of er niet aan toe geeft? Waarom vind jij het lastig om te stoppen op zo’n moment? Ik ben benieuwd. Als je hierover wilt sparren met mij, schroom dan niet om een gratis online sessie te boeken via Skype. Ik help je graag als jij je grenzen beter wilt bewaken op een manier die voor jou goed voelt. Je kunt je hier aanmelden via: https://vrijlevencoaching.nl/inspiratiesessie/ door je naam en e-mailadres in te vullen. Dan maken we binnenkort een afspraak.

Goede voornemens? Kies er één!

2019 is begonnen. Het begin van een nieuw jaar geeft het gevoel van nieuwe mogelijkheden en kansen. Niet voor niks maken mensen graag goede voornemens aan het begin van een nieuw jaar.

Tot nu toe maakte ik nooit specifieke voornemens per 1 januari. Elke dag is immers een nieuwe kans om dingen te veranderen en doelen te stellen. Zelfs elk moment. Waarom zou ik daar op 1 januari extra aandacht aangeven? Maar dat is ook wel eigenwijs van mij. Omdat iedereen het doet, doe ik het lekker niet! Een beetje recalcitrant. Maar ook iets waar ik bewust voor kies: de dingen die ik doe wil ik zoveel mogelijk doen vanuit m’n gevoel en vanuit m’n hart. Dus als ik iets doe omdat het hoort, of omdat iemand anders het wil, moet het voor mijzelf ook kloppen.Goede voornemens die ik wel per 1 januari maakte, verwaterden direct. Ik maakte ze onder invloed van het heersende idee dat de start van het nieuwe jaar een goed moment is. Maar het besluit kwam niet van binnenuit, dus hield ik me al gauw niet meer aan de afspraken met mezelf.

Een waslijst vol

Deze keer is het anders. Voorafgaande aan de jaarwisseling had ik het gevoel dat met het aankomende jaar echt een nieuwe fase aanbreekt. En dat de start van het nieuwe jaar een goed moment is voor mij om wat veranderingen aan te brengen.

Ik wil meer innerlijke rust en meer energie in 2019 dan ik het afgelopen jaar had. Daar kan ik een heleboel acties voor verzinnen die me gaan helpen. Bijvoorbeeld meer bewegen, elke dag mediteren, meer ‘echt’ vrije dagen inplannen, m’n huis nog leuker maken, elke dag gezond koken, minder achter de computer en vaker met een boek op de bank enz.

Dat levert me dus een waslijst van goede voornemens op. En dat zou betekenen dat ik een strak en streng schema moet gaan aanhouden. Daar word ik persoonlijk niet echt enthousiast van. Dus heb ik gekeken naar wat voor mij het verschil is dat het verschil gaat maken. En dat is: meer slapen!

Mijn goede voornemen

Dus heb ik dit jaar een goed voornemen gemaakt. Ik ga in 2019 vroeger naar bed!

Nu heb ik nog kerstvakantie en kan ik ’s ochtends wat langer in bed blijven, maar vanaf volgende week betekent het dat ik ook van de avonduren moet profiteren om voldoende te slapen.

Terugkijkend op 2018 ben ik heel tevreden, en tegelijkertijd snap ik dat ik best veel van mezelf gevraagd heb. Een druk jaar op m’n werk in loondienst en daarnaast een coachingspraktijk opstarten. Omdat ik dat laatste heel graag wil, gaf het me ook veel energie. Het zorgde er tegelijkertijd wel voor dat ik in de avonduren nog veel bezig was en dat ik m’n zomervakantie er aan heb besteed. Als ik iets wil, dan ben ik geneigd om er helemaal voor te gaan en de balans een beetje uit het oog te verliezen. Dat betekende wel dat ik in de kerstvakantie getroffen werd door de griep en echt nodig had om bij te komen van het afgelopen jaar.

Dat is nu ik nog kerstvakantie heb niet zo moeilijk, maar als ik weer op tijd op moet staan betekent het ook vroeger naar bed gaan. Dit is een uitdaging voor mij, want ik ben van nature een avondmens en geniet van de nachtelijke stilte. Maar nu ik weer uitgerust ben voel ik me echt geïnspireerd om dit patroon van net te laat naar bed gaan te doorbreken. Ik doe het stap voor stap. Ik ben al begonnen, zodat ik vanaf volgende week een half uur eerder naar bed ga dan ik voorheen deed. Dat gaat al een heleboel schelen!

Het verschil dat hét verschil maakt

Als ik uitgerust ben haal ik het beste uit mezelf en kan ik er beter zijn voor mezelf en anderen. Ik heb meer energie om te wandelen, fietsen en dansen. Ik kan me beter focussen. Er ontstaat meer ruimte voor inspiratie. Ik krijg meer zin in goed en gezond koken, m’n huishouden goed bijhouden, enz.

En ik weet dat het zeker 21 dagen kost om een nieuw patroon aan te leren.

“Een pad ontstaat door er op te lopen”

– Lao Tse

Dat geldt ook voor verandering van gewoontes. Je hersenen gaan andere verbindingen maken wanneer ze er aan gewend raken en uiteindelijk voelt het natuurlijk aan. Ik ga dus een op-tijd-naar-bed-pad creëren. Voldoende slapen is voor mij het verschil dat hét verschil gaat maken.

Tip om één voornemen te maken dat voor jou het verschil gaat maken

Heb jij al een voornemen gemaakt voor 2019 dat voor jou hét verschil gaat maken? Als je een waslijst vol met goede voornemens hebt gemaakt, volg dan deze 5 stappen om er één te kiezen:

5 stappen om je goede voornemen en doel te bepalen:

1. Maak een lijst van al je voornemens. Zorg dat je je voornemens positief formuleert. Dus niet: ‘ik stop met overwerken’, maar ‘ik zorg dat ik om 18 uur thuis ben en de avonden vrij heb voor ……(vul maar in)’. Maak het heel specifiek.
2. Schrijf achter elk voornemen wat je daarmee wilt bereiken. (Dus waarom heb je dat voornemen, wat levert het je op, wat is het achterliggende doel?)
3. Heb je meerdere achterliggende doelen, of steekt er eentje bovenuit? (Ik wil bijvoorbeeld vooral meer energie). Als je meerdere doelen hebt genoemd, kies er dan één waar je het meest blij van wordt als je je voorstelt dat je dat doel hebt bereikt.
4. Als je meerdere voornemens hebt bij het doel dat je hebt gekozen, kijk dan voor welk voornemen je nu het meest geïnspireerd bent om waar te maken. Begin met dit voornemen totdat je het geïntegreerd hebt in je leven. Dan kan je daarna altijd iets toevoegen (als dat nog nodig is).
5. Stel je voor hoe het is als je dit voornemen geïntegreerd hebt. Hoe voel je je dan? Wat is er dan veranderd? Hoe duidelijker dit voor je is, hoe makkelijker het is om je voornemen vol te houden.

Extra tips:

• Zie je voornemen als een intentie. Je mag er best wel eens van afwijken. Als je een dag overslaat, kies hier dan bewust voor en pak de draad de volgende dag gewoon weer op.
• Als er dingen zijn die je voornemen in de weg zitten, maak dan ook hier bewuste keuzes en laat die dingen los. Als je ergens JA tegen zegt, betekent dat altijd ook een NEE tegen andere dingen. Realiseer je dat die NEE een JA is voor wat je nu echt wilt.
• Zoek je nog inspiratie voor een goed voornemen? Download dan mijn tips voor Rust en Ruimte in je leven, daar zit vast iets tussen dat voor jou een verschil kan maken. Je kunt het hier aanvragen: vrijlevencoaching.nl/e-book

Elke stap die je neemt, hoe klein ook, draagt bij aan een fijner leven. Een kleine verandering kan een groot effect hebben.

Toevallig of niet, in de week van de werkstress, had ik er zelf last van…..

Afgelopen week heb ik me op Facebook nog zitten opwinden over de negen tips die uit onderzoek naar voren waren gekomen om het werkplezier te verhogen.  Geen enkele tip was gericht op de werknemer zelf die werkstress ervaart! Terwijl de enige die echt een verandering teweeg kan brengen juist diegene is die zelf gebrek aan werkplezier ervaart! Dat heb ik zelf afgelopen week weer eens dubbel en dwars ervaren.

Naast m’n coachingspraktijk heb ik een baan van 32 uur, van maandag tot en met donderdag. Door een volle ‘to do’ lijst en regelmatig verlies van verbinding met het computernetwerk, wilde ik vrijdagmiddag thuis nog wat dingen afmaken. Helaas verbrak de verbinding op een gegeven moment weer en was ik nog niet klaar.

Weekend

Gevolg was dat het de hele zaterdag een beetje bleef zeuren in gedachten. Maar ja, ik wilde ook andere dingen doen en gewoon genieten van een vrije dag. Dat lukte omdat ik had bedacht dat ik zondag ook nog wel een paar uur tijd had om m’n werk af te maken.

Zondag kwam en begon met een privé-afspraak, dus het idee was om ’s middags nog wat te werken. Maar toen zat ik in een flow om m’n website aan te passen (ook werk, maar dan anders). Het zeurende stemmetje kwam weer opzetten. Ik besefte dat dit echt niet opschoot. Eigenlijk was ik m’n weekend aan het overschaduwen door steeds die gedachte aan wat ik nog moest doen.

Herkenbaar?

Doorbijten of accepteren

Ik moest dus een besluit nemen: er voor gaan zitten en afmaken, of accepteren dat ik het maandagochtend nog niet gereed heb. Ik keek in m’n agenda naar hoe de komende week eruit ziet. En ineens werd het me helder: de enige die druk op mezelf legt ben ik zelf! En waarom eigenlijk?

Maandag heb ik nog best een paar uur de tijd om te doen wat ik zo belangrijk vind. Ik realiseerde me dat ik me nu al zorgen maakte over dat er dan vast allerlei andere dingen op me af komen op het werk waardoor ik me zou laten afleiden. Ik heb me daarom voorgenomen om me een paar uur volledig te focussen en me niks aan te trekken van e-mails, telefoontjes en ‘vraagstukken’ van collega’s. Ik ben de enige die mijn prioriteiten kan bepalen en als ik dat niet doe, ga ik met de prioriteiten van anderen aan de haal.

Ook zag ik dat ik dinsdag een vrij rustige dag heb. Dus als maandagochtend niet alles lukt, kan ik een deel altijd nog dinsdag afronden. Het is weliswaar nog wat meer over de deadline dan m’n ideaal, maar er is nog steeds geen man of vrouw overboord.

Perfectionisme

En ik realiseerde me dat m’n perfectionisme nog in de weg zit. Anders had ik waarschijnlijk allang alles klaar gehad! Ik wil het goed doen, ik wil voorkomen dat mensen kritiek hebben op mijn werk, omdat het nog steeds een beetje als kritiek voelt op mij.  Ik wil mogelijke discussies voorkomen, waarvan ik nog niet eens weet of ze komen. Oei….., ik moest mezelf dus ff coachen.

Er gaat zoveel energie verloren aan al die stiekeme onzekerheden. Ik denk ze de kop in te kunnen drukken door zo goed mogelijk m’n werk te doen. Zelfs als het m’n weekend dreigt te verpesten. Intussen groeit de hoeveelheid werk in mijn hoofd tot steeds grotere proporties. Het hooi op m’n vork was een hele hooiberg geworden!

Het hooi van je vork schudden

Ik ben dus blij dat ik vanmiddag even de tijd heb genomen om de hooivork onder de loep te nemen en vooral de onbewuste angstige gedachten over wat ik allemaal wil voorkomen. En nu ik weet waar ik onbewust bang voor was is het als sneeuw voor de zon verdwenen.

Heb jij wel eens het gevoel te veel hooi op je vork te hebben? Dat kan in je werk zijn, veel privé-afspraken, gezin, huishouden, hobby’s enz, of juist de combinatie van al die dingen. Kijk eens goed of jezelf niet degene bent die de lat zo hoog legt en waarom je dat doet. Dan kom je waarschijnlijk tot de conclusie dat je dat hooi best deels of helemaal van je vork kunt schudden of die vork gewoon even kunt laten staan.

Wil je een keer met mij sparren over hoe jij om kunt gaan met (werk)stress? Vraag dan gerust een gratis inspiratiesessie aan via deze link.

Laatst las ik over de heldenreis in een boek over coaching. Het bijzondere is dat ik vervolgens overal stuitte op ‘De heldenreis’. Op Social Media en in een tijdschrift dat ik gratis kreeg. Als dit soort synchroniciteit op mijn pad komt, blijft het me bezig houden. Ik realiseerde me dat een burn-out en het herstelproces helemaal passen in het proces van de held. Ik heb er daarom al een kort stukje over geschreven op mijn facebookpagina. Dit weekend heb ik me er nog wat verder in verdiept.

De heldenreis

De stappen van de held zijn ontdekt door Joseph Campbell (1904-1987). Hij onderzocht verhalen over helden uit alle tijden, culturen en religies en ontdekte zo patronen die alle helden doorlopen. Het begint ermee dat de held(in) voor een uitdaging staat. Als hij of zij er voor kiest om het aan te gaan stapt de held over de drempel, buiten zijn of haar comfort-zone. Het accepteren van de uitdaging leidt tot confrontatie met onze bestaande vermogens en ons beeld van het leven.

Het proces van burn-out naar herstel

De drempel

Als jij een burn-out hebt gehad herken je dit misschien. Eigenlijk sta je op dat moment op de grens om een drempel over te stappen die buiten je comfortzone ligt. Je wordt aangespoord om verandering aan te brengen en in beweging te komen. Maar je voelt ook weerstand en hebt bovendien de energie niet. Het is nog één grote brij in je hoofd. Als je leven best normaal en goed was snap je misschien ook nog helemaal niet waarom dit je overkomt. Je voelt wel dat iets niet meer klopt of voor je werkt.

hulp

De enige oplossing is om toch die nieuwe weg te gaan bewandelen. Al weet je nog niet hoe. Het is ook spannend, want je hebt eigenlijk geen idee wat je te wachten staat en bent bang voor de consequenties. Mensen zijn immers gewend aan hoe je nu bent en je weet zelf eigenlijk ook niet waar het voor je zelf toe leidt. Als je hulp zoekt zet je in feite wel de eerste stap over de drempel. Met de nodige hulp vergt het nog steeds moed om het proces aan te gaan.

Acceptatie en confrontatie

Eerst gaat het erom dat je gaat accepteren dat verandering nodig is. Dan pas kan je de confrontatie aangaan met je zelf om nieuwe vaardigheden te leren en inzichten te verwerven. Dingen die je altijd geloofde en waar je ook steun aan had in je leven, krijgen nu een ander perspectief. De regels die je kende blijken niet meer te werken en moeten worden aangepast. Dat gaat gepaard met beproevingen, omdat je een weg bewandelt die je nog niet kent en je je nog niet helemaal thuis voelt in de nieuwe ‘regels’.

Dieper inzicht en transformatie

Op een gegeven moment komt het diepere inzicht. Dan zie je echt hoe je het anders wilt en heb je nieuwe vaardigheden ontwikkeld. Dat is pas het moment dat je werkelijk de overwinning kan vieren. Dan kom je weer thuis als held, als een getransformeerd persoon.

Herstel betekent nog niet duurzame verandering

Ik denk dat wijzelf, de arbo-artsen, werkgevers, en ook coaches en therapeuten er vaak te vroeg vanuit gaan dat we hersteld zijn van een burn-out. Uiterlijk functioneer je immers weer. Iedereen haalt opgelucht adem en gaat over tot de orde van de dag. Als ik naar mezelf  kijk heb ik destijds met hulp wel geleerd om beter om te gaan met stressfactoren, maar de grootste stressfactor zat nog steeds in mezelf. Ook ik was blij dat het wel weer lukte allemaal, en ik stopte met de begeleiding die ik tijdens m’n herstelperiode had. Maar om de zoveel tijd zat ik op het randje van een nieuwe burn-out. Daarom heb ik daarna nog een lange weg bewandeld om echt thuis te komen en niet meer in m’n oude valkuilen te vallen die destijds tot m’n burn-out leidde. 

Inspiratiesessie

Ben jij af en toe bang dat je weer in een burn-out terechtkomt? Ik ondersteun en begeleid je graag bij jouw heldenreis. Vraag een gratis inspiratiesessie aan. Je krijgt hierdoor een ander perspectief op wat er speelt en ontdekt mogelijkheden om er anders mee om te gaan. Elke stap brengt je weer verder op jouw reis. Als je wilt help ik je daarna graag verder om je te begeleiden bij diepere verandering die jou helpt om de heldenreis die je bent begonnen n.a.v. je burn-out te kunnen voltooien.

“Het aangaan van uitdagingen van het leven kan worden

vergeleken met een heldenreis. Het omgaan met wat voor soort

crisis dan ook is op zich al een heldendaad.”

– Robert Dilts

Het vergt moed om te veranderen, maar dit kan ook stapje voor stapje. Dan is het een stuk minder spannend. Daarover kan je lezen in het blog “De arbo arts zei “we noemen dat een aanpassings-stoornis”.