Vorige week had ik de griep. Niet leuk. Het gaf me wel te denken

Het hielp me om meer bij mezelf te komen. Zo’n griep is geen toeval. Eigenlijk wist ik best dat ik meer rust moest nemen. Ik was al in m’n agenda gaan kijken wanneer ik vakantie kon plannen en ik zorgde voor zo min mogelijk afspraken op m’n vrije dagen. Dat is een teken aan de wand.

Ik dacht “een dagje uitrusten en het zal wel weer gaan”.

Omdat ik intussen wel weet dat toegeven aan de nodige rust de beste methode is om op te knappen gaf ik me volledig over aan het feit dat de griep me toch te pakken had gekregen. De volgende ochtend voelde ik me ook wel iets beter. Nog niet top, maar omdat ik het naar mijn idee niet kon permitteren om een bepaalde vergadering te missen, ging ik naar m’n werk. Helaas, was ik daarna al m’n energie kwijt en sloeg de koorts weer toe. Het duurde de rest van de week om uit de lappenmand te komen.

Ik realiseerde me dat ik toch niet echt goed naar mezelf had geluisterd. Alhoewel ik het idee had dat ik in de periode voor de griep al rustiger aan was gaan doen, denderde ik intussen met andere bezigheden en in m’n hoofd gewoon door.

“ True healing occurs when I give myself permission to feel

whatever feelings live below the triggers”

– Gabrielle Bernstein

In de week dat ik ziek was trok ik de kaart met bovenstaande tekst. Je kunt pas helen als je jezelf toestemming geeft om te voelen welke gevoelens onder de ’triggers’ zitten.

Echt voelen wat je nodig hebt en er vervolgens naar luisteren is vaak best lastig. Herken je dit? Ziek zijn mag eigenlijk niet, want zonder jou kan er van alles mis gaan. En dan is er dat stemmetje, ‘ben ik eigenlijk wel ziek genoeg? Ik kan immers nog best lopen en praten’. Schuldgevoel komt ook nog om de hoek ‘o, ik heb het eigenlijk aan mezelf te danken door naast m’n werk te veel te doen en te weinig te sporten’ en ‘nu moeten collega’s dingen van me overnemen’. Het voelt ook nog eens als zwak, want er zijn ook collega’s die nooit ziek zijn en die me misschien een watje vinden. Hellup! Al die gedachten weerhouden ons er van om te kunnen herstellen.
Mijn trigger was in dit geval de griep. De gevoelens daaronder zat in te veel willen, het overal en voor iedereen goed willen doen en vooral het gevoel dat me dat niet ging lukken.
En inderdaad. Het lukte even niet. Door de gedwongen rust kreeg ik de kans om dat alles in een gezonder perspectief te gaan zien. Het hangt niet allemaal van mij af en ik ben geen slechter mens als het even niet lukt.

Jezelf toestemming geven om ziek te zijn en rust te nemen

Bij mij ging het nu maar om een griep van een week, maar mensen die langer uit de running zijn door een langdurige of chronische ziekte of burn-out kampen vaak in hevigere vormen met al die negatieve gedachtes over zichzelf en schuldgevoelens naar hun omgeving. Het zou zo veel schelen als we onszelf in ieder geval toestemming konden geven om te voelen wat er speelt en onszelf de tijd te gunnen die nodig is om te herstellen.
Ik zie het innerlijke conflict met ziek zijn bij veel mensen om me heen.  Ik zou willen dat er meer erkenning komt voor wat er zich allemaal in ons hoofd af kan spelen als we om wat voor reden dan ook niet meer kunnen wat we normaal kunnen. Zowel erkenning van onze omgeving als van onszelf als we even niet meer kunnen. Of het nu om een griep gaat, een gebroken been, chronische migraine of een burn-out.

Leren voelen wat je nodig hebt

Niet alleen als je ziek bent is het goed om te voelen wat je nodig hebt en stil te staan bij wat er in je leeft. Als je dit ook in je dagelijkse leven doet is dat een enorme bijdrage voor je welzijn en gevoelens. Wil je weten hoe je beter bij jezelf kunt blijven in alle drukte? Ik heb een aantal tips en oefeningen beschreven om rust en ruimte in je leven te creëren. Dat helpt om beter bij jezelf te komen.  Je kunt dit e-book hieronder gratis aanvragen, waarna je het eenvoudig kunt downloaden.  Je ontvangt dan voortaan ook updates van nieuwe artikelen in je mailbox

Vandaag realiseerde ik me ineens dat ik m’n recht op vrij oversteken neem

Ik liep op m’n gemak over een zebrapad. Links wachtten twee automobilisten geduldig en van rechts kwam een stadsbus die ook rustig stil bleef staan tot ik aan de overkant was.

Ik realiseerde me ineens hoe anders dit is geweest. Nog niet zo heel lang geleden had ik de neiging om bij een zebrapad te wachten tot iedereen voorbij was. Tenzij ik haast had, dan rende ik snel over. Dat deed ik niet bewust, het was gewoon mijn gewone manier van doen. Tot ik het me wel bewust werd en me ging afvragen waarom ik me eigenlijk zo gedraag op een zebrapad. Het is er immers voor mensen om rustig over te kunnen steken. En tenslotte ben ik ook een mens. Trouwens, soms maken eenden of ganzen ook dankbaar gebruik van zebrapaden.

Goed uitkienen
Alhoewel ik vanaf toen meestal wel overstak probeerde ik het nog steeds voor het passerende verkeer zo makkelijk mogelijk te maken. Ik liet het toe dat ze een beetje moesten afremmen voor mij, maar wilde nog steeds voorkomen dat ze helemaal voor mij alleen moesten stoppen en vervolgens weer helemaal opnieuw moesten optrekken. Dus liep ik vaak met een huppeltje, goed uitkienend om de vaart er voor iedereen in te houden, over het zebrapad. Eerlijk gezegd zie ik niet vaak dat andere mensen dat ook doen. Waarschijn was ik wel een beetje geschift. Als je het wel herkent, laat het me weten of reageer onder dit bericht.

Herken jij dit?

Misschien heb jij het niet op een zebrapad, maar herken je wel een of meer van de volgende dingen:

• Je loopt op een smalle stoep en jij gaat vanzelf opzij als er voetgangers van de andere kant komen.
• Er wordt cake getrakteerd en jij neemt standaard het kleinste stukje, zelfs als je daarvoor het verste moet reiken.
• Je gaat op je vrije dag toch werken, omdat het zo lastig is om een afspraak te plannen op jouw werkdagen.

Wie weet er nog meer?

Al die dingen hoeven op zich geen probleem te zijn als je het maar af en toe doet. Ik pleit ook niet voor het tegenovergestelde:

Als een kip zonder kop oversteken, je loopt immers op een zebrapad.
Je loopt op de stoep en er komt iemand in een rolstoel aan, maar jij weigert op zij te gaan.
Alle tijd nemen om het grootste stuk cake te vinden.
Nooit afwijken van je werktijden, terwijl het soms best uitkomt, maar het is nou eenmaal je principe.

Ik hou wel van mensen die rekening houden met anderen en die flexibel zijn.

Het punt is, wanneer slaat het door? En wat is de motivatie erachter? Voor mij was het een poging om andere mensen niet tot last te zijn, dan konden ze ook geen kritiek geven. Op m’n gemak over een zebrapad lopen betekent daarom dat ik me minder aantrek van wat anderen vinden van mij, dat ik mijn ruimte in durf te nemen. Net zo goed als ik als fietser of automobilist zonder problemen wacht voor een ander bij een zebrapad, zo mag ik ook toestaan dat anderen even op mij wachten. Tsja, wat is nou een zebrapad oversteken? Het kan best veelzeggend zijn.

“Als je de hele tijd onrustig bent, maar niet weet waarom, probeer dan eens je spullen op te ruimen” – Marie Kondo

Sinds ik het boek “Opgeruimd” van Marie Kondo heb gelezen zie ik het niet meer als een noodzakelijk kwaad, maar een leuke noodzakelijkheid om goed voor mezelf te zorgen.

Van de week heb ik weer eens een ritje gemaakt naar de stort. Ofwel ‘de milieustraat’ zoals dat tegenwoordig zo mooi heet, want een belangrijk doel is dat afval gescheiden en hergebruikt of recycled wordt. Sinds een aantal jaren kom ik daar regelmatig. Ik heb toen namelijk ontdekt wat opruimen echt betekent en vooral ook hoe fijn het is om spullen weg te doen die me niet meer dienen of blij maken. Na elk ritje naar de stort en de kringloop voel ik me een beetje lichter. Het zorgt er voor dat ik meer ruimte in m’n huis heb en dat geeft me meer overzicht. Bovendien vind ik  het steeds makkelijker worden om spullen weg te doen. Zelfs m’n boekenkast is een heel stuk leger.

Als ik naar de stort ben geweest ontstaat er nieuwe ruimte om verder op te ruimen. Dingen die ik pas zie als er weer een laagje weg is.

“Je zou kunnen zeggen dat opruimen de geest ordent, terwijl schoonmaken de geest zuivert.”

Nu ik weet wat opruimen met me doet is het een soort hobby geworden. Als ik even niks anders weet te verzinnen dat me inspireert, dan ga ik iets opruimen. Als ik me na een werkdag wat lusteloos voel, ga ik opruimen of met een doekje door het huis. Ik knap er telkens van op.

Ooit was ik behoorlijk vasthoudend aan alles. Vooral boeken en spullen met emotionele of herinneringswaarde. Ik deed bijna niks weg, omdat ik het gevoel had dat ik dan een stukje van m’n leven weg deed. Nu is het anders. Hoe meer ik weg doe, hoe minder moeite ik heb met de volgende laag spullen met herinneringen. En niks moet weg. Als ik er nog blij van wordt, of als ik het gewoon nog niet kan loslaten, dan houd ik het.

“Van alleen maar wegdoen word je niet blij. Het gaat immers niet om wat je wegdoet, maar om dat wat je houdt. Dáár word je blij van.”

In de zomervakantie heb ik ook een en ander opgeruimd. Geen grote klussen,  vooral weer wat geordend in m’n kledingkast en tuin. Kijken wat er weg mag en waar ik nu blij van wordt.  Een paar fijne nieuwe dingen aangeschaft, zoals plantjes, wat kleding en wat dingen in huis die mijn leven aangenamer maken. Dit geeft ook ruimte om weer afscheid te nemen van andere spullen. Het gaat erom wat er nu het beste bij me past.

En het gaat maar door. Want elke keer dat ik bijvoorbeeld een nieuw kledingstuk koop, betekent dit nu dat ik hiermee een andere broek, trui, of jurk vervang. Dus kan er weer iets weg. In m’n brievenbus lag een zak waar ik kleding in kan doen voor een goed doel. Voor mij een reden om weer even met een kritische blik door m’n kledingkast te gaan. De zak is alweer half vol. Deze week creëer ik weer wat meer ruimte voor mezelf. En ik hoef er niet eens voor naar de stort, want ze halen de zak gewoon op bij mijn voordeur. Als ik de zak buiten zet stel ik me voor dat andere mensen veel plezier hebben van de kleding die bij mij ongebruikt in de kast bleef liggen.

“ De grootste verandering die plaatsvindt door opruimen is dat je jezelf leert waarderen.
Als je opruimt win je aan zelfvertrouwen.
Je begint te geloven in de toekomst.
De dingen verlopen soepeler.
Je ontmoet een ander soort mensen.
Er gebeuren onverwachte, positieve dingen.
Er komt meer en meer verandering.
En je gaat echt genieten van het leven.”

Volgens Marie Kondo is het ook nog eens zo dat als je verschrikkelijk slecht bent in opruimen je de grootste verandering gaat beleven. Ik ben daar een bewijs van. Mijn leven is er een stuk lichter en rustiger door geworden.

Het woord vakantie is afgeleid van het Latijnse vacantia, dat staat voor vrij zijn van verplichtingen: vrije tijd. Ben jij helemaal vrij van verplichtingen in je vrije tijd? Of kom je zodra je vakantie begint in de stress door alles wat er moet gebeuren om op reis te kunnen gaan? Misschien blijf je thuis, om nu eindelijk tijd te hebben voor die klussen die zijn blijven liggen. Veel mensen hebben de eerste dagen of zelfs de eerste week van de langere zomervakantie nodig om los te komen van hun werk. De dingen die daar na hun vakantie op ze liggen te wachten blijven maar door hun hoofd malen. Zonde van de mooie zomer en je vakantie.

Niks hoeven, alles mogen

Deze zomer blijf ik lekker thuis om allerlei dingen voor mezelf te doen. Zoals schrijven en aan m’n website werken. De eerste dagen gaat het bij mij goed. Ik geniet van de grote hoeveelheid tijd die voor me ligt. Twee weken helemaal voor mij! Ik ben lekker op m’n gemak bezig. Dan, halverwege de eerste vakantieweek, begint er een stemmetje in mij te fluisteren. ‘Sas, ga je in dit tempo wel alles halen uit je vakantie wat je wilde? Je wilt toch ook nog wat dagen fietsen en zwemmen in de zee?’ Omdat ik thuis ben, zie ik bovendien steeds meer klusjes in huis en in de tuin die ook nog moeten gebeuren. Gelukkig hoor ik het stemmetje en weet ik het te kalmeren. Het is immers vakantie. Ik hoef helemaal niks en ga lekker doen waar ik zin in heb en geïnspireerd voor ben. Go with the flow. Zoals dit berichtje schrijven. Dat ging heel spontaan 🙂 Dat is op dit moment voor mij echt vakantie.

Tips voor een ‘vrije’ vakantie:

Neem lummeltijd

Gun jezelf ook in de vakantie elke dag bewust lummeltijd. Dat is tijd dat je kunt doen waar je op dat moment zin in hebt en met niemand rekening hoeft te houden. Een wandeling, een boek lezen, een spelletje. Het maakt niet uit. Lekker niets hoeven, zelfs niet aan die dingen denken die je nog wilt of moet doen.

Jij kiest

Geef jezelf toestemming om te kiezen voor de dingen die jij wilt en belangrijk vindt in je vakantie. Je hoeft bijvoorbeeld niet het gebrek aan tijd voor je vrienden in een keer in te halen. Kies voor de mensen waar jij in je vakantie het liefst bij wilt zijn. En doe ook lekker dingen alleen. Zeker als je samen met je gezin vakantie hebt kan het goed zijn om elke dag wat tijd te hebben in je eentje. Dat kan al met een wandelingetje na het eten.

Luister naar jouw innerlijk stemmetje

Misschien denk je wel, ja ja, makkelijker gezegd dan gedaan. Het leven bestaat nou eenmaal uit verplichtingen, ook in de vakantie. Kijk dan eens waarom je het ‘verplichtingen’ noemt. Van wie moeten die dingen? Vertelt iemand anders wat jij behoort te doen, of is stiekem dat stemmetje in jou aan het woord? Luister eens naar dat stemmetje. Wat wil zij eigenlijk zeggen? Als je haar hoort kan je ook met haar in gesprek gaan. Dan kan je samen met haar jouw keuzes maken.

Heb jij al vakantie? En voel je je helemaal vrij? Leuk om te horen als je het wilt delen. Deel vooral ook jouw tips voor een optimale vrije vakantie

Vind je deze tips inspirerend? Voor als je verder wilt na een burn-out of een (nieuwe) burn-out wilt voorkomen heb ik waardevolle tips voor je gebundeld in een e-book. Download het nu gratis en creëer meer rust en ruimte in je leven.