Vandaag realiseerde ik me ineens dat ik m’n recht op vrij oversteken neem
Ik liep op m’n gemak over een zebrapad. Links wachtten twee automobilisten geduldig en van rechts kwam een stadsbus die ook rustig stil bleef staan tot ik aan de overkant was.
Ik realiseerde me ineens hoe anders dit is geweest. Nog niet zo heel lang geleden had ik de neiging om bij een zebrapad te wachten tot iedereen voorbij was. Tenzij ik haast had, dan rende ik snel over. Dat deed ik niet bewust, het was gewoon mijn gewone manier van doen. Tot ik het me wel bewust werd en me ging afvragen waarom ik me eigenlijk zo gedraag op een zebrapad. Het is er immers voor mensen om rustig over te kunnen steken. En tenslotte ben ik ook een mens. Trouwens, soms maken eenden of ganzen ook dankbaar gebruik van zebrapaden.
Goed uitkienen
Alhoewel ik vanaf toen meestal wel overstak probeerde ik het nog steeds voor het passerende verkeer zo makkelijk mogelijk te maken. Ik liet het toe dat ze een beetje moesten afremmen voor mij, maar wilde nog steeds voorkomen dat ze helemaal voor mij alleen moesten stoppen en vervolgens weer helemaal opnieuw moesten optrekken. Dus liep ik vaak met een huppeltje, goed uitkienend om de vaart er voor iedereen in te houden, over het zebrapad. Eerlijk gezegd zie ik niet vaak dat andere mensen dat ook doen. Waarschijn was ik wel een beetje geschift. Als je het wel herkent, laat het me weten of reageer onder dit bericht.
Herken jij dit?
Misschien heb jij het niet op een zebrapad, maar herken je wel een of meer van de volgende dingen:
- Je loopt op een smalle stoep en jij gaat vanzelf opzij als er voetgangers van de andere kant komen.
- Er wordt cake getrakteerd en jij neemt standaard het kleinste stukje, zelfs als je daarvoor het verste moet reiken.
- Je gaat op je vrije dag toch werken, omdat het zo lastig is om een afspraak te plannen op jouw werkdagen.
Wie weet er nog meer?
Al die dingen hoeven op zich geen probleem te zijn als je het maar af en toe doet. Ik pleit ook niet voor het tegenovergestelde:
Als een kip zonder kop oversteken, je loopt immers op een zebrapad.
Je loopt op de stoep en er komt iemand in een rolstoel aan, maar jij weigert op zij te gaan.
Alle tijd nemen om het grootste stuk cake te vinden.
Nooit afwijken van je werktijden, terwijl het soms best uitkomt, maar het is nou eenmaal je principe.
Ik hou wel van mensen die rekening houden met anderen en die flexibel zijn.
Het punt is, wanneer slaat het door? En wat is de motivatie erachter? Voor mij was het een poging om andere mensen niet tot last te zijn, dan konden ze ook geen kritiek geven. Op m’n gemak over een zebrapad lopen betekent daarom dat ik me minder aantrek van wat anderen vinden van mij, dat ik mijn ruimte in durf te nemen. Net zo goed als ik als fietser of automobilist zonder problemen wacht voor een ander bij een zebrapad, zo mag ik ook toestaan dat anderen even op mij wachten. Tsja, wat is nou een zebrapad oversteken? Het kan best veelzeggend zijn.
